یک پاراگراف

شاید باورتان نشود یکی از محرومترین قشرهای جامعه شهر شیراز از لحاظ تامین مسکن همان اساتید تازه استخدام شده دانشگاه دولتی شیراز هستند. فکر نمی کنم اوضاع هیچ سازمانی بحرانی تر از این باشد. یک استاد جدیدالاستخدام دانشگاه شیراز حداقل یکی دو سال باید در انتظار باشد آنهم چه انتظاری؟ در انتظار فقط 20 عدد منزل سازمانی 50 متری که کسی زیر بارش نمی رود! بضاعت دانشگاهی با اینهمه وسعت و سابقه فقط همین است! وام ودیعه و ... هم که تا تغییر وضعیت استخدامی هیئت علمی یعنی تا چند سال دیگر نمیتوان خوابش را دید. چون قوانین جدید تغییر وضعیت استخدامی دانشگاه شیراز هم از آن قوانین سخت و به نوبه خود بحث مفصلی دارد. یعنی در شکننده ترین وضعیت اقتصادی حمایت کننده ای نداری. برخی اوقات آرزو می کنم کارمند ساده بانک بودم و وقتم را 28 سال در دانشگاهها برای به دست آوردن دکتری نمی گذراندم. حداقل برای رسمی شدن نزدیک به یک دهه انتظار نمی کشیدم آنهم با شرایطی که هر کارمند ساده دولتی رسمی شدنش در کسر بسیار کمتر زمانی (و شرایطی بسیار آسانتر) نسبت به ما طول می کشد. امبدوارم خبرهائی که در وزارت علوم برای تامین مسکن در رسانه ها منتشر شده نظیر این خبرها برای ما هم در دانشگاه شیراز ثمری داشته باشد و با بضاعت ما همگون باشد و بتوانیم صاحب مسکن شویم. البته اینهم یکی از مزایای ماندگاری نخبگان در ایران به عشق خدمت است گویا همیشه از عشق و شمع و پروانه دود شمع نصیب من است.