یک پاراگراف

بزودی و با ابتکار خانم ابتکار و بر اساس دیپلماسی محیط زیستی دولت، عالی ترین مقام سازمان ملل متحد به همراه وزرای خارجه و محیط زیست ۵۳ کشور جهان به تهران می آیند تا دور جدید استفاده از ابزار دیپلماسی برای مواجهه موثر با کانونهای بحرانی فرسایش بادی در میان رودان وارد مرحله ای مهم و تاریخی شود. این اجلاس در در تیرماه سال جاری در تهران برگزار خواهد شد.

وظیفه همه ایرانیان است تا با استفاده از تمامی روش های مدنی و مسالمت جویانه، نارضایتی خویش را از عملکرد دولت ترکیه در کاهش حقآبه دجله و فرات و تشدید سدسازی و نیز از عملکرد دولت عربستان در رهاسازی اراضی کشاورزی که قبلا آنها را با آبهای فسیلی آبیاری می کرده و اینک و پس از اتمام منابع آب فسیلی آن به چشمه های جدید تولید گرد و خاک بدل شده اند اعلام دارند؛ اقدامی که در صورت مشارکت گسترده در حمایت از این پویش، حتی می تواند به عنوان یک جنایت محیط زیستی و نسل کشی؛ در دادگاه لاهه هم قابل طرح باشد. پویش مردمی نجات میان رودان به همت محمد درویش رییس دفتر مشارکت های مردمی سازمان محیط زیست به راه افتاده، سازمانی که هرگز فولاد مستحکمی مانند درویش را در انبان خود نداشته. ذیلا نامه پویش به دبیر کل محترم سازمان ملل را ملاحظه فرمایید.

با سلام احتراما به استحضار میرساند جمهوری ترکیه در دو دهه گذشته سدهای زیادی در حوضه آناتولی جنوبی و سرچشمه های دجله و فرات ساخته است که گنجایش تنها یکی از این سازه های غول آسا یعنی سد آتاترک روی فرات که در ۱۹۹۲ آبگیری شد به ۴۸ میلیارد مترمکعب می رسد. همچنین ساخت سد ۱۰٫۴ میلیارد مترمکعبی ایلی سو روی سرشاخه های دجله از دسامبر ۲۰۱۴ در دست نجام است.
ساخت این سدها، نظام آبشناختی دو رودخانه بزرگ دجله و فرات را به شدت متاثر و مختل کرده و می کند و به متروکه شدن چندین میلیون هکتار از اراضی کشاورزی در کشورهای سوریه و عراق انجامیده و بحرانی جدی در پایاب آنها یعنی هورالعظیم بوجود آورده است؛ بحرانی که سبب شده تا تالاب راهبردی هورالعظیم به بزرگ ترین کانون بحرانی ریزگرد در منطقه بدل شود.
جوامع بومی و مردم سوریه، عراق و ایران؛ یعنی: خاستگاه کهن ترین تمدنهای جهان چون ایرانی، سوری و بین النهرین، به شدت از اثرات ویرانگر این سدها آسیب دیده و می بینند.
ادامه روند ویرانگر سدسازی دولت ترکیه و مهار آب این دو رودخانه، گذشته از نابودی کشاورزی و تشنگی روستاها و شهرها در میان رودان، طغیان پدیده گرد و غبار در باختر ایران را هم پدید آورده و پیوسته تشدید می کند؛ فرآیند ویرانگری که نه تنها سلامت که فعالیت های تولیدی و روزمره مردم را تهدید کرده و آبادبوم های انسانی را به سمت متروکه شدن سوق می دهد.
پیامدهای ویرانگر سدسازی در ترکیه نه تنها به فجایع انسانی ناشی از جنگ تحمیلی در سوریه و عراق دامن زده و حقوق بشر را تهدید میکند، که همچنین با مفاد کنوانسیون مقابله با بیابانزایی، و بیانیه حقوق جوامع بومی سازمان ملل آشکارا مغایرت تام دارد.
چنین است که ما امضاکنندگان زیر از سازمان ملل متحد و یونسکو درخواست رسیدگی به وضعیت نگران کننده حقابه جوامع بومی مولد در حوضه آبخیز دجله و فرات را داریم و خواهان احیای دوباره میان رودان از طریق گشودن دریچه های سدهای آناتولی جنوبی (بویژه سد آتاترک) و جلوگیری از ساخت و آبگیری سدهای در دست ساخت (به ویژه سد ایلی سو) هستیم.

⭐️ برای امضا این نامه کافی است نام، نام خانوادگی و رایانامه خود را وارد و کلمه sign را کلیک کنید:

www.change.org/p/mr-ant%C3%B3nio-guterres-secretary-general-of-the-united-nations-safeguarding-hoor-al-azim-lagoon

نقل با اندکی جرح و تعدیل از کانال تلگرام محمد درویش

مدیرکل مشارکت‌های مردمی محیط زیست در گفت‌وگو با «تابناک»؛
در کشور برای 30 میلیارد مترمکعب آبی که نداریم، سد ساخته‌اند!
به رغم اظهارات درست و دقیق مسئولان در مورد ناکارآمدی طرح های سازه ای آب نظیر انتقال آب یا سدسازی در برطرف کردن مشکلات آبی، باز می بینیم در همین هفته دولتی که گذشت، مسئولان با افتخار از پروژه های سد سازی خود سخن گفتند. این ادعاها با اظهارات کارشناسی وزیر نیرو تناقض دارد. همین چند وقت پیش، من سدهایی نظی

متن کامل این نوشته گزارشی است که بر اساس مصاحبه خبرنگار روزنامه سراسری کیهان مورخ 18 مرداد 1395 با چند تن از متخصصان از جمله بنده انجام گرفته است که در پی می آید.

متن گفتگوی بنده سعی شده است بصورت عمومی و قابل فهم همگان تنظیم شده باشد.

 

موج چالش آب ما را با خود خواهد برد؟(گزارش روز)

 

کشورمان به خاطر قرار گرفتن در کمربند خشک جغرافيایی و نوار بيابانی که در 25 تا40 درجه عرض
شمالی واقع شده است٬ از شرایط آب وهوایی برخوردار است که جزو مناطق کم باران جهان بهشمار
میآید. آینده آب در جهان بحرانی است و ایران ما در دل بحران قرار دارد٬ چرا که برطبق پيشبينیها منطقه
ما به سمت خشکی کامل پيش میرود.
خشکسالی را به 4 نوع هواشناسی٬ کشاورزی٬ هيدرولوژی و اقتصادی ­ اجتماعی تقسيم میکنند؛
علت خشکسالی مرحله اول٬ یعنی خشکسالی هواشناسی٬ کاهش بارندگی است که با ادامه
خشکسالیها٬ تنش رطوبتی و نياز آبی در محصولات زراعی را شاهد خواهيم بود. در این صورت با
خشکسالی کشاورزی­ خشکسالی مرحله دوم­ مواجه میشویم. در این حالت کاهش عملکرد محصولات
زراعی را خواهيم داشت.
اگر این خشکسالیها­ خشکسالیهای مرحله دوم ­ به مدت 4 تا 5 سال تداوم داشته باشند٬ شاهد از
بين رفتن سفرههای آب زیرزمينی هستيم که به آن خشکسالی هيدرولوژی میگویند.
در حال حاضر به دليل کاهش بارندگی در مناطق مختلف و افزایش دما٬ برداشت آب از سفرههای آب
زیرزمينی نيز بيشتر شده که این امر روند خشکسالی را سرعت بخشيده است.
شيوه مدیریت منابع آب٬ تغيير روشهای انتقال آب از کانالهای سنتی به کانالهای بتونی٬ جلوگيری از هدر
رفت آب در شبکه توزیع٬ رفع فرسودگی شبکه و تغيير روشهای آبياری باغها و مزارع و بازیافت آب فاضلاب
به عنوان راه حلهای کمبود آب مطرح میشوند.
گرچه همه این روشها میباید مورد توجه سازمانهای مسئول قرارگيرد٬ اما تامين درازمدت آب و فراهم
نمودن امنيت آبی کشور تناقضی با اصول مدیریت پيشرفته آب و منابع آبی نداشته و لزوما باید به موازات
هم پيش بروند. اکنون باید راهحلهایی را جستوجو نموده و به سرعت و با شتاب مناسب پروژههای
منطقی و با صرفه اقتصادی را اجرایی نمایيم. دو دیدگاه صرفهجویی در مصرف آب و تامين و ذخيره بيشتر
منابع آبی را باید به موازات هم دنبال کرد.
حفاظت خاک برای حفاظت آب
حفاظت خاک٬ حفاظت آب را دربر دارد. متاسفانه کشورمان در رتبههای بالای جهانی فرسایش خاک قرار
دارد. اگر خاک را حفظ کنيم٬ آب در لایههای خاک انبار میشود و هدر نمیرود. در حقيقت هم کميت آب حفظ
میشود و هم کيفيت آن.
دکتر سيد فخر الدین افضلی٬ استاد خاکشناسی فرسایش بادی و محيط زیست [لفظ عمومی و همگانی است و بیان کننده مرتبه علمی حاضر نیست] دانشگاه شيراز ضمن بياناین مطلب در گفتوگو با گزارشگر کيهان میگوید: «در برخی مناطق کيفيت آب پایين است٬ چون فرسایش
خاک را داریم.اگر خاک از لحاظ فيزیکی و مواد آلی کيفيت خوبی داشته باشد٬ وقتی آب را از طریق بارندگی
در خود جذب کند٬ این آب را نگه داشته و به لایههای زیرین میدهد. بنابراین لایههای زیرین خاک٬ از آب
غنی شده و لایههای زمين از آب انباشته میشوند. چنانچه خاک حساس و ضعيف باشد٬ براثر وزش باد و
جریان آب فرسایش پيدا میکند.در نتيجه آبی که به آن میرسد٬ تبدیل به سيل و روان آب میشود. در واقع
آب بارندگی قبل از تغذیه لایههای زیرین به عاملی مخرب مبدل میگردد.»
وی در پاسخ به این سوال که بهترین و موثرترین تکنيکهای مهار سيلابها کدامند؟ توضيح میدهد: «با
تکنيکهای ارزان قيمت میتوانيم آب بارندگی را به جای روان شدن و تبدیل به سيل گشتن در لایههای
خاک در حد امکان نفوذ دهيم. به برخی از این شيوهها که اجداد ما نيز از آنها بهره میگرفتند٬ شيوه «آب
درو» میگویند. الان ما در دانشکده جلساتی را به تدریس شيوههای «آب درو» در ایران باستان اختصاص
میدهيم. جالب اینجاست که از همين شيوههای «آب درو» در ایران باستان٬ سازمانهای جهانی بهره
برداری کرده٬ سر و شکل داده و به عنوان شيوههای نوین آبخيزداری به دنيای علم عرضه میدارند. بنابراین
ما میتوانيم به راحتی و با ارزانترین شيوههای بومی در لایههای زیرین خاک٬ آب را ذخيره کنيم.»
این خاکشناس از تکنيک دیگری تحت عنوان تکنيک «بيو مکانيک» برای تقویت خاک و افزایش نفوذپذیریاش
یاد میکند. خاک را با پوشش گياهی تقویت میکنند تا ماده آلی خاک دو چندان شود. تکنيک دیگر در مهار
آبهای بارندگی تکنيک «پخش سيلاب» است که در منطقه گره بایگان فسا طی سنوات گذشته به اجرا در
آمده و نتایج خوبی حاصل شده است. پروژه تغذیه مصنوعی تا کارهای آبخوانداری کوچک همگی از جمله
شيوههایی هستند که در صورت بهکارگيریشان میتوان با مهار آبهای سطحی تا حدودی با معضل کم
آبی دست و پنجه نرم کرد.»
لازم به توضيح است که آبخوانداري مجموعهاي از عمليات مكانيكي است كه با مهار و نفوذ سيلاب بر روي
عرصههاي آبخوان موجب احيای كمي و كيفي منابع آب و خاك٬ تقليل و حتي حذف خسارتهاي مستقيم و
غيرمستقيم و در نتيجه بهينهسازي محيط زيست ميشود. آبخوان يا آبخواه عبارت ا ست از
مخروطافكنههايي با رسوبات دانه درشت كه به آساني آب را از خود عبور داده و موجب تغذيه سفرههاي
آبهاي زيرزميني ميگردد و آبخوان داري مديريت اين آبخوانهاست.
رفع کمبودهای فصلی آب
با ایجاد سدهای زیر زمينی
یکی از راههای برطرف کردن کمبودهای فصلی آب٬ استفاده از آبهای زیرزمينی است٬ ولی در برخی
نواحی در اواخر فصل خشک٬ حتی منابع آب زیرزمينی نيز به انتها میرسند و یا آب زیرزمينی در دسترس
نيست و برای بهرهبرداری از آن نياز به حفر چاههای عميق و نصب پمپ است که البته این روش مقرون به
صرفه نيست.
فریبا محبی٬ کارشناس ارشد زمينشناسی در شاخه هيدرولوژی (آب شناسی) در گفتوگو با گزارشگر
کيهان توضيح میدهد: «روشهای ذخيره آب به وسيله مهار آبهای زیر سطحی در مناطق خشک دارای
هزاران سال قدمت است. قدمت استفاده از سدهای زیر زمينی عملا به زمانهای کهن میرسد. میتوان به
ساخت سدهای زیرزمينی در جزیره «ساردینيا» در زمان روميان باستان اشاره کرد. نمونههایی از این سدها
به مفهوم واقعی در نيمه اول قرن بيستم ساخته شدند. رشد و تکوین سدهای زیر زمينی و برخورد علمی
با آنها در واقع از نيمه دوم قرن بيستم آغاز گردیده و در سه دهه اخير رشد زیادی نموده است. سدهای
زیرزمينی در مقایسه با سدهای معمولی که در عرض رودخانه یا نهر به منظور ذخيره آب ساخته میشوند٬
آب سطحی را در مخازن بالادست سد جمعآوری میکنند٬ ولی سدهای زیرزمينی جریان آب زیرزمينی را
مسدود میکند و آب را در زیر سطح زمين ذخيره مینماید. همچنين به عنوان سازه جمعکنندهای که جریان
آب زیرزمينی را منحرف میکند٬ بهکار میرود. به عنوان مثال میتواند سفرههای مجاور را تغذیه کند و یا
سطح ایستابی را در یک سفره با جریان کم طوری بالا ببرد که به سهولت به وسيله عمليات پمپاژ قابل
بهرهبرداری باشد.»
این کارشناس آب شناسی با اشاره به اینکه استفاده از سدهای آب زیرزمينی نسبت به روشهای متداول
ذخيره سطحی آب دارای مزایای زیادی است٬ میگوید: «یکی از مزیت های نسبی سدهای آب زیرزمينی
در مقایسه با مخازن سطحی رایج٬ مقدار تلفات تبخير از سطح آب باز است. در این روش تلفات تبخير
کاهش یافته و یا حتی به طور کامل از بين میرود. یک بار و برای هميشه طراحی و ساخته میشود و
سپس ذخيره آب برای مدت طولانی در دسترس است. در حالی که حجم ذخيره مفيد مخازن سطحی به
دليل رشد گياهان و تهنشينی رسوبات کاهش مییابد و همچنين به طور مرتب در معرض تبخير یا خرابی
ناشی از طغيانهای شدید رودخانه است. در سدهای زیرزمينی آب ذخيره شده کمتر آلوده میشود و
مخاطرات سلامتی که در مخازن سطحی وجود دارد٬ منتفی است؛ همچنين وقتی از مخازن ذخيره سطحی
استفاده میشود٬ قسمتی از زمين توسط مخازن اشغال میشود٬ در صورتی که زمين بالادست مخازن سد
آب زیرزمينی را میتوان جهت اهداف دیگر نيز بهکار برد.»
نقش زنان و خانواده در مصرف بهينه آب
با توجه به اينكه سهم آب شيرين جهان تنها 5 درصد آب موجود بر روی كره زمين است كه 4 درصد آن به
قطب مربوط ميشود و تنها 1 درصد از آن در خدمت بخشهای كشاورزی و شرب قرار دارد٬ و اين ميزان آب
شيرين با توجه به افزايش روزافزون تقاضا در زمينههای كشاورزی٬ صنعت٬ بهداشت عمومي و شرب ميزان
بسيار اندكي است.
در كشور ما كه 1 درصد جمعيت جهان را در خود جای داده٬ تنها آب شيرين قابل دسترس 36 صدم درصد آب
كره زمين است (بنابراين بين نيازها و منابع آب شيرين نامعادلهای برقرار است) پس لازم است افراد جامعه
به طور مشخص در مديريت و تصميمگيری مرتبط با منابع همكاری کنند. زنان كه همانا مديران اصلي خانواده
هستند٬ بايد با انديشه و تدبير خود در اين امر دخالت داشته باشند.
نرگس هاشميان یک مشاور خانواده برایمان میگوید:« زنان عهده دار وظيفه سنگين پرورش نسل و تربيت
فرزندان هستند. بنابراین آنان عامل اصلی انتقال فرهنگ در زمينه آب به نسلهای بعدی هستند. زنان
عامل اصلی انتقال فرهنگ مصرف بهينه آب هستند وهمچنين از مشارکت کنندگان اصلی در امر مدیریت
مصرف آب میباشند. این گروه به دليل موقعيتی که در خانواده دارند٬ میتوانند آموزش دهندگان مجربی در
زمينههای مختلف مصرف آب باشند. از طرفی به دليل اینکه زنان بيشتر از دیگر اعضای خانواده در منزل با
آب سرو کار دارند٬ مجری تغيير فرهنگ آب محسوب میشوند. اگر مادران در کودکی به فرزندان خود نحوه
درست مصرف کردن را نياموزند٬ الگوهای مصرف نادرست جایگزین الگوی مصرف مناسب در زندگی آنها
میشود. ذکر این نکته نيز حائز اهميت است که بزرگسالان الگوی رفتاری فرزندان هستند. اگر پدران و
مادران بتوانند الگوهای رفتاری نابهنجار مثل مصرف بیرویه را اصلاح کنند٬ گامی بزرگ در نهادینه کردن
مصرف بهينه در سطح خانواده و جامعه برداشتهاند.»
وی در باب پارهای از عناوین و زمينههایی از فعاليت و تاثيرگذاری زنان در مدیریت مصرف بهينه آب میگوید:
«اثرگذاری در شيوههای مصرف در بخشهای شستوشو٬ پختوپز٬ کنترل سيستمهای سرمایش و
گرمایش و مصارف باغچه جملگی زیر نظر مدیریت کانون اقتصادی خانواده یعنی زنان شکل میگيرد. آموزش
عملی از طریق رفتار مصرفی صحيح و آموزنده و آموزشهای عملی و کلامی به فرزندان و نسلهای آتی از
اقدامات آگاهانه زنان در محيط خانواده و مراکزآموزشی نسبت به موضوع مدیریت مصرف بهينه آب است.
حضور زنان در کانونهای مختلف تعليم وتربيت٬ از قبيل مدارس٬ فرهنگسراها٬ مجتمعهای مسکونی و
اثرگذاری در اطلاعرسانی و آموزش در خصوص آب از دیگر نقشهای مدیریتی ومشارکت در امر مصرف بهينه
آب است. حضور زنان در تشکلهای مختلف از جمله تشکلهای آب و ارائه آموزشهای مستقيم به صورت
سمينار ویا در قالب بازدیدهای مختلف همواره یکی از راههای آموزشی در بهبود روشهای صحيح مصرف آب
بوده است.»
افزایش بهرهوری و بالابردن کارایی آب
کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای واقع در کمربند خشک کره زمين با مشکل کمآبی مواجه است. رشد
فزاینده جمعيت و نياز به دسترسی آب سالم و بهداشتی و محدودیت منابع آب به عنوان اصلیترین نياز
جامعه٬ مسئله کمآبی را بسيار جدی فراروی کشور قرارداده است.
کاهش مصرف آب و رساندن آن به سطحی پایدار به معنای افزایش بهرهوری و بالابردن کارایی آب است.
یعنی کاری که در برخی از کشورهای پيشرفته صورت گرفته است.
باروری زمين از دیرباز در فرهنگ ما وجود داشته و چيزی است که آن را براساس عملکرد درهکتار
میسنجيم٬ ولی عبارت بهرهوری آب (Productivit Water (همانند باروری ابرها و رعایت الگوی مصرف و
بهينه سازی در مصرف آب به ندرت مورد توجه قرارگرفته است. تا زمانی که این عبارتها مانند باروری زمين
به بخشی از فرهنگ ما تبدیل نشود٬ کمبود آب بر آینده ما سایهافکن خواهد بود.

 

لینک اصلی در روزنامه کیهان

 

به گزارش مشرق به نقل از مهر، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور در روزهای اخیر در مراسم تودیع و معارفه وزرای اقتصادی کشور با اعلام اینکه امروز اشتغال و تورم دو چالش اصلی و اساسی کشور محسوب می شود گفته است: دولت در نظر دارد برنامه هایی را به صورت فوری و اضطراری در حوزه اشتغال کشور اجرا کند.

طی یکی دو دهه اخیر جامعه با گرایش روزافزون جوانان برای ورود به دانشگاه ها مواجه بوده و این روند همچنان ادامه دارد. اغلب افرادی که دوره متوسطه تحصیلی را طی می کنند یک نگاه جدی برای ورود به دانشگاه و دریافت یک مدرک را دارند. این مسئله به حدی رسیده است که امروز در بسیاری از رشته های دانشگاهی که جوانان از آنها فارغ التحصیل می شوند، بازار کاری وجود ندارد و به اصطلاح بازار کار بسیاری از رشته ها اشباع شده است.

برخی رشته ها بازاری برای کار ندارند

یکی از مهم ترین دلایلی که باعث به وجود آمدن این شرایط شده است، عدم ارتباط صحیح و منطقی بین دانشگاه و بازار کار است تا جایی که هر یک از این بخش ها به صورت کاملا جزیره ای و جدا از دیگری کار می کند. دانشگاه ها امروز در رشته های گوناگونی بدون توجه به نیاز واقعی بازار کار دانشجو تربیت می کنند، اما بازار کار تنها به آن بخشی از فارغ التحصیلان توجه دارد که بتواند نیاز واقعی خود به نیروی کار را برطرف نماید.

باقی ماندن این شرایط درباره اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی و ناتوانی دانشگاه ها و یا بی توجهی دانشجویان به لزوم کسب مهارت های شغلی مورد نیاز بازار کار، باعث شده تا همواره نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی که انتظار می رود باید در وضعیت مناسبی باشد، بیش از سایر گروه ها و تا 2 برابر متوسط نرخ بیکاری کشور باشد.

ناشناخته ماندن ظرفیت های قابل ارائه مراکز فنی و حرفه ای کشور در بحث مهارت آموزی و کم توجهی دانشجویان به نیازهای واقعی بازار کار، علاوه بر اینکه باعث افزایش تعداد بیکاران فارغ التحصیل در رشته های گوناگون شده است، زمینه بی اعتمادی کارفرمایان به این گروه ها را نیز دامن می زند به نحوی که کارفرمایان تصور نزدیک به یقین دارند تنها مهارت فارغ التحصیلان جویای کار کشور در کنار داشتن یک مدرک تحصیلی، رانندگی است!

آیا کارجویان دانشگاهی مهارت دارند؟

نکته جالب اینکه با وجود اطلاع نسبی جامعه از وضعیت بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی و اینکه بازار فعلی کار کشور نیازی به بسیاری از رشته های تحصیلی به دلیل تکمیل بودن ظرفیت تا حداقل چندین سال ندارد، باز هم بر ورود به دانشگاه ها و تحصیل در هر رشته ای اصرار ورزیده می شود و بدتر اینکه نه در دوران تحصیل و نه در دوران انتظار برای ورود به بازار کار، قریب به اتفاق کارجویان فارغ التحصیل دانشگاهی کمترین تلاشی برای تحقیق در بازار واقعی کار و کسب مهارت های لازم آن از جمله تسلط به کار با کامپیوتر، آشنایی با زبان خارجی و کسب فنون دیگر را انجام نمی دهند.

متاسفانه همانگونه که ذکر شد، دانشگاه ها نیز در دامن زدن به ادامه روند بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی نقش دارند تا جایی که به دلیل عدم برقراری ارتباط بین دانشگاه و بازار کار، نه تنها رشته های مورد نیاز شناسایی نمی شود، بلکه بر ادامه پذیرش دانشجو در تمامی رشته ها نیز اصرار ورزیده می شود. از سویی دیگر، دانشگاه ها تلاش چندانی برای ارائه مباحث مهارتی در کنار موضوعات تئوریک جهت رفع ضعف های بیکاری بسیاری از کارجویان دانشگاهی نیز انجام نمی دهند.

به تازگی آماری از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره وضعیت بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در رشته های گوناگون منتشر شده است که استناد آن به نتایج آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 90 مرکز آمار ایران است.

بر این اساس، مجموعا 768 هزار و 51 نفر بیکار فارغ التحصیل دانشگاهی در کشور وجود دارد که از این تعداد 207 هزار و 310 نفر دارای مدرک فوق دیپلم، 505 هزار و 10 نفر دارای مدرک لیسانس، 52 هزار و 169 نفر فوق لیسانس و دکترای حرفه ای و 3 هزار و 388 نفر نیز دارای مدرک دکترای تخصصی هستند.

وضعیت بیکاری در رشته های گوناگون

بیشترین تعداد بیکاران در رشته های مهندسی، ساخت و تولید با 251 هزار و 402 نفر وجود دارد و پس از آن نیز 222 هزار و 112 نفر در رشته های علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق قرار دارند. از مجموع بیش از 768 هزار نفر بیکار فارغ التحصیل دانشگاهی، 363 هزار و 740 نفر مرد و 404 هزار و 311 نفر نیز زن است.

بالاترین تعداد مردان بیکار در رشته مهندسی، ساخت و تولید با 178 هزار و 461 نفر است و بیشترین تعداد زنان بیکار نیز با 134 هزار و 791 نفر در رشته علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق تحصیل کرده اند. مجموعا 100 هزار و 912 نفر مرد و زن در رشته های علوم انسانی و هنر بیکار هستند و 76 هزار و 191 نفر نیز در علوم، ریاضی و کامپیوتر جزو بیکاران محسوب می شوند.

38 هزار و 438 نفر در رشته های کشاورزی و دامپزشکی، 25 هزار و 997 نفر در رشته های بهداشت و رفاه (بهزیستی) و 17 هزار و 407 نیز در رشته خدمات بیکار هستند. از کل 768 هزار بیکار فارغ التحصیل دانشگاهی کشور 13 هزار و 45 نفر رشته تحصیلی خود را اظهار نکرده اند.

بیکاری 3 هزار دکترای تخصصی

از 52 هزار و 169 نفر بیکار فوق لیسانس و دکترای حرفه ای، 11 هزار و 886 نفر در رشته های علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق تحصیل کرده اند و 12 هزار و 353 نفر نیز دارای مدرک رشته های مهندسی، تولید و ساخت هستند. 9 هزار و 607 نفر نیز در رشته علوم، ریاضی و کامپیوتر و 6 هزار و 781 نفر نیز در رشته علوم انسانی و هنر بوده اند. سهم سایر رشته ها از موارد یادشده کمتر بوده است.

به صورت کلی، 122 هزار و 863 مرد دارای مدرک فوق دیپلم و بیکار هستند، از سویی 213 هزار و 7 نفر لیسانس، 25 هزار و 517 نفر فوق لیسانس و دکترای حرفه ای و 2 هزار و 257 نفر نیز دکترای تخصصی دارند. در بین زنان 84 هزار و 447 نفر بیکار فوق دیپلم، 292 هزار و 3 نفر لیسانس، 26 هزار و 652 نفر فوق لیسانی و دکترای حرفه ای و هزار و 131 نفر نیز دارای مدرک دکترای تخصصی هستند.

جدول بیکاری در 17 رشته تحصیلی

رشته	فوق دیپلم	لیسانس	فوق لیسانس و دکترای حرفه ای	دکترای تخصصی	جمع مرد و زن
علوم تربیتی	5412	16353	772	9	22547
علوم انسانی و هنر	23288	70627	6781	201	100912
علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق	43383	166690	11886	116	222112
علوم، ریاضی و کامپیوتر	8126	58362	9607	84	76191
مهندسی، ساخت و تولید	101424	137402	12353	149	251402
کشاورزی و دامپزشکی	7189	27231	3967	34	38438
بهداشت و رفاه (بهزیستی)	9792	15074	1044	78	25997
خدمات	6914	9589	887	14	17407
اظهارنشده	1782	3682	4872	2703	13045
جمع کل	122863	213007	25517	2257	768051

 منبع :مشرق

چای، نوشیدنی بسیاری از مردم است اما از مرحله دم كردن تا هنگام نوشیدن آن هم مثل هر كار دیگری باید آداب و روشهایی خاص را پی گرفت تا به نتیجه‌ای بهتر و صحیح‌تر رسید. اگر می‌خواهید از مصرف همان چایی كه در آشپزخانه دارید نیز لذت بیشتری ببرید، خواندن راهنمایی‌های پی‌آمده را از دست ندهید.

 

اصول دم كردن چای:

- بهتر است از ظرف، كتری یا قوری، و حتی فنجان‌های چینی برای دم كردن یا نوشیدن چای استفاده كنید.

- سرامیك لعابدار و ظروف شیشه‌ای نیز در مراتب بعدی مناسبند اما سعی كنید از كتری‌های آلومینیومی، ظروف مسی یا برنجی استفاده نكنید. این ظروف اگرچه در قدیم استفاده می‌شده‌اند، افزون بر آن‌كه مزه، طعم و حتی عطر چای را عوض می‌كنند، به سبب ایجاد واكنش شیمیایی برای حفظ سلامت مناسب نیستند (به عنوان مثال تانن محلول در چای با آهن موجود در قوری استیل).

- در صورتی كه پیش از ریختن چای در قوری یا كتری آن را كمی زیر شیر آب گرم بگیرید تا جداره و محفظه آن اندكی گرم شود، چای بهتر و زودتر دم می‌آید.

- اگر می‌خواهید از خود یا مهمانانتان بهتر پذیرایی كنید، یادتان باشد آب سرد در سماور بریزید. احتمالا پیش آمده كه بر سطح چای درون استكان یا فنجان خود لكه‌هایی مثل اثرات چربی ببینید. این لكه‌ها نشان می‌دهد آب گرم یا حتی داغ در سماور ریخته شده. استفاده از آب گرم برای زود جوش آمدن سماور، علاوه بر كاهش كیفیت و مزه، به شكل و ظاهر چای هم لطمه می‌زند.

- بهتر است در هر مرتبه دم كردن چای، آب سماور را عوض كنید. آبی كه به مدت طولانی یا چند بار جوشیده طعم و خاصیت چای را كاهش می‌دهد.

- برای دم كردن چای سیاه بگذارید آب درون سماور كاملا به جوش آید سپس آن را روی چای ریخته و دقایقی برای دم كشیدن صبر كنید. برعكس، برای دم كردن چای سبز، آب به هیچ وجه نباید بجوشد و حرارتی در حد 10 درجه هم برای آن كافی است. این آب را روی چای سبز درون فنجان یا قوری بریزید و چند دقیقه در آن را گذاشته، سپس كیسه را خارج كرده یا برگ‌ها را صاف كنید و نوش جان فرمایید.

- با توجه به نوع چای، زمان دم آمدن آن متفاوت است.

- چای سبز بین سه تاپنج دقیقه دم می‌كشد. اگر چای بسته‌بندی شده خریده‌اید در قسمت توضیح مشخصات یا طریقه دم كردن، باید زمان مناسب آن هم ذكر شده باشد.

- برای چای سیاه، این زمان در آنها كه به «زود دم» معروفند كمتر از پنج تاهفت دقیقه نیست. دم كشیدن برخی چای‌های موسوم به «دیر دم» نیز بین ده تا 16 دقیقه به درازا می‌انجامد. برای حفظ كیفیت و خاصیت چای بیش از این نباید عمل صاف كردن را به تاخیر انداخت.

- صاف نكردن چای در میان ما ایرانی‌ها رواج بسیار دارد و از آن دست عادت‌های غلطی به شمار می‌رود كه شنیدن اصطلاح «جوشیده» و تشخیص معنا و حتی مزه آن برای نوجوانان و جوانان هم نیازی به توضیح بیشتر ندارد.

- ما عادت داریم هزینه و زمانی را صرف كنیم تا چایی مناسب و خوش‌رنگ‌وعطری دم كنیم اما فقط به قدر یكی‌دو استكان اول، از آن سود واقعی و لذت جانبی می‌بریم! برای آن‌كه جلوی ضرر مالی و خالی شدن جیبتان را بگیرید و مزه چای تازه‌دم را همواره حفظ كرده باشید بلافاصله پس از دم كشیدن چای، قوری را از بخار سماور، گرم‌كن برقی یا شعله دور كنید و چای درون آن را در قوری یا كتری دیگری بریزید تا تفاله یا پوره آن جدا شود.

- برای قوری دوم، روپوش یا پوششی كیسه‌ای در اندازه و قالب مناسب تهیه كنید تا از سرد شدن سریع چای جلوگیری كند و مدتی بیشتر گرما را در خود نگاه دارد. این چای، دیگر جوشیده و بی‌خاصیت و تا مدتی طولانی‌تر بدطعم نخواهد شد و هزینه خرید یا وقت و تلاش خود را هم هدر نداده‌اید .

- یكی دیگر از عادت‌های غلط ما در نوشیدن چای همراهی آن با قند یا شكر است. قند و شكر محلول در چای خواص مفید آن را از بین می‌برد و در برخی موارد مضراتی هم در پی دارد. اگر نمی‌توانید، كم‌كم، خودتان را عادت دهید چای را بدون قند بنوشید. پس از مدتی قند را كاملا كنار خواهید گذاشت و بامزه واقعی چای بیشتر كنار خواهید آمد؛ فواید درمانی، دارویی و حتی اقتصادی بیشتری هم نصیبتان می‌شود!

 

اصول نگهداری:

- چای خشك را در ظروف دربسته شیشه‌ای یا چینی نگهداری كنید. به این‌گونه نه تنها عمر مفید چای را حفظ كرده‌اید، عطر آن هم دیرتر می‌پرد و خواصش ماندگارتر خواهد بود.

- فراموش نكنید گرما، رطوبت و نور دشمنان اصلی كیفیت و مانایی چای است. ظروف و بسته‌های چای را در یخچال یا فریزر نگهداری نكنید.

- گذاشتن بسته یا ظرف چای در كنار سماور بدترین روش نگهداری آن است. اگر هیچ چاره‌ای ندارید به مقدار نیاز برای دو یا سه روزتان را درون ظرفی بریزید و دور آن را با فویل آلومینیومی بپیچید تا با گرما، نور و رطوبت كمتری در تماس باشد و عطر آن نیز خارج نشود.

- چای هم مثل خیلی مواد خوردنی دیگر تاریخ انقضا دارد. انواع متفاوت آن اگر بدرستی نگهداری شود از 18 ماه تا دو سال با توجه به نوعشان خواص خود را حفظ می‌كنند. به تاریخ بسته دقت كنید و از انبار كردن بیش از نیاز آن خودداری كنید.

- بوی مواد خوراكی دیگر بخصوص مواد تند براحتی به چای خشك سرایت می‌كند و عطر آن را تغییر می‌دهد. از قرار دادن چای در كنار این مواد، بخصوص سیر، پیاز، آبلیمو و... خودداری كنید.

منبع: رشید حسام / جام جم

به گزارش پایگاه خبری شوق [اردنا] بی‌بی‌سی فارسی مدعی شده است که گروه انتشاراتی تیلور و فرانسیس از مجلات زیرمجموعه خود خواسته که مقررات تحریم ایران را که از طرف ایالات متحده و اتحادیه اروپا وضع شده، رعایت کنند.

مطابق سیاست جدید این مجموعه انتشاراتی که ناشر مجموعه‌ای از مجلات و کتب علمی عمده است، مجلات زیرمجموعه آن باید خود را با سیاست وزارت خزانه‌داری آمریکا، که شهروندان آمریکایی را از مداخله در روند انتشار مقالات ایرانی بازمی‌دارد، تطبیق دهند.

وزارت خزانه‌داری آمریکا حکم کرده که شهروندان این کشور از هر رابطه‌ای با نویسندگانی که مستقیم و غیرمستقیم به "بخش‌های سیاسی و نهادهای دولتی ایران و یا هر نهادی که به هر ترتیبی وابسته به بانک مرکزی ایران است" خودداری کنند.

گروه انتشاراتی تیلور و فرانسیس گفته که این تحریم‌ها "شامل همه نهادهای آموزشی و پژوهشی ایران نمی‌شوند، مگر اینکه این نهادها مستقیما از طرف دولت ایران تامین مالی شوند."

پیش از این نیز انتشارات هلندی الزویر (Elsevier)، ناشر تعداد زیادی از مجلات علمی معتبر، سردبیران، داوران و ویراستاران آمریکایی خود را از پذیرش مقاله‌های پژوهشگران ایرانی که در سازمان‌های دولتی کار می‌کنند، منع کرده بود.

علاوه بر منابع مالی مقالات علمی نویسندگان ایرانی، محتوای آنها نیز ممکن است موجب تحریمشان شود.

مقالاتی که درباره سیاست‌گذاری علوم نظامی و علوم و فناوری هسته‌ای باشند در صدر محتوای تحریم‌شده قرار دارند. علاوه بر اینها مهندسی نفت و محصولات مرتبط از موضوعاتی هستند که باعث تحریم مقاله نویسندگان می‌شوند.

منبع اصلی خبر

نقل نوشته جناب آقای دکتر کوثر در روزنامه شرق 

خطری که شیراز را تهدید می‌کند 

 سید آهنگ کوثر . بنیانگذار علم آبخوان‌داری 

 از دریای سرخ تا تنگ سرخ

یادم آمد قصه اهل سبا -کزدم احمق صباشان شد وبا (مولوی)

باد صبا، که برای شیراز از جنوب خاوری (و از روی دریاچه مهارلو) وزیده و حافظ را به سرودن شعرهایی ماندگار برانگیخته، با خشک‌شدن «دریوی نمک» شیرازیان به دبور، بادی که در دوزخ می‌وزد، دگردیسی خواهد کرد. از آنجا که باد غالب دشت شیراز از تنگ سرخ می‌وزد، ساکنان سروستان و روستاهای پیرامون آن بیش از مردم شیراز در معرض آسیبی خواهند بود که سال‌هاست امان ساکنان اطراف دریاچه آرال را در آسیای مرکزی بریده است.

مواد بیماری‌زایی که در دریاچه وجود داشته و سال‌ها نیز به‌گونه پسماندهای کشاورزی، صنعتی، بیمارستانی و شهری به دریاچه مزبور وارد شده و بر اثر خشکیدگی نزدیک به دوسوم پهنه آن بخشی از مایه فرسایش بادی را فراهم آورده‌اند، به راحتی به ریه هر جاندار نفس‌کش وارد شده و او یا آن را بیمار می‌کنند. برنامه‌های نابخردانه سیاستمداران شوروی پیشین و برگرداندن آب رودهای سیحون و جیحون برای کاشتن فرآورده‌های کشاورزی، به‌ویژه پنبه و برنج، در جمهوری‌های آسیای مرکزی، زیان‌هایی جبران‌ناپذیر را به محیط زیست آنجا وارد ساخته است که روی سیاه بدنامان تاریخ را سفید می‌کند.  و اکنون، در این دوران روشنگری، دل‌آسودگی گریبان بسیاری از شیرازیان را گرفته و پیروان مکتب «سری را که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند»، و «دیگی که برای من نمی‌جوشد سر سگ توش» و دست آخر، «صابدیون خرته برون، چکار‌داری به نرخ نون»، چشم خود را به این فاجعه قریب‌الوقوع بسته و منتظرند که روزی تقصیر آن را به گردن خدا بیندازند (اگر باورتان نمی‌شود، نوشتار«وکیل تسخیری خدا: فاجعه طبیعی= پدیده طبیعی» خبر جنوب، 24 مرداد1381، شماره 6075، صفحه16 را مطالعه فرمایید).  سد تنگ سرخ، که بنای آن به ظاهر پس از سیل 20 دی 1380 به فکر اندیشمندان ما افتاد، خطری است که ساکنان شیراز را، دست‌کم به دو صورت، تهدید می‌کند. نخستین آن، خشکیدگی بخشی بزرگ از دریاچه مهارلو است، چه، سیلابی که اکنون از پسکوهک و دیگر پهنه‌های آبخیز رودخانه خشک در بالا دست سد به آن می‌رسد، در آبگیر سد تنگ سرخ مهار می‌شود. دومی آن، که روزی به ویرانی بخشی از شیراز، به ویژه از شهرک بهشتی تا قصر دشت، می‌انجامد، ویرانی سد بر اثر نشست آن و به خاطر حل‌شدن لایه‌های گچی زیر سد و آبگیرش است. پرشدن محتوم آبگیر سد از رسوب و گذشتن سیل از روی سدی خاکی از دیگر خطرهایی است که شهروندان را تهدید می‌کند. امید می‌رود که این خود بهانه‌ای به دوستداران شهرمان ندهد که سد سفیدرود را پس از بی‌فایده شدن به تنگ سرخ بیاورند!

هر چند نقشه زمین‌شناسی شرکت نفت (1969) سازند مکان سد و دریاچه را رزک مشخص کرده است، به گفته استاد قدرت‌الله فرهودی، نام درست آن گچساران است. وجود کوره گچ‌پزی بین شهرک‌های بهشتی و حافظ، که ماده اولیه خود را از تپه‌های مشرف به تنگ سرخ تامین می‌کند، شاهدی است بر این مدعا. جالب‌تر آنکه نقشه قصردشت (برگ 6449 II، سال 1334) روشن می‌سازد که در تنگ سرخ و خاور آن معدن وجود دارد و سنگ گچ بیشترین کانی است که تاکنون در آنجا دیده شده است. به روایت (Wynd &James 1965)، که در تعیین نام سازندهای مناطق مورد نظر کنسرسیوم نفتی ایران کوششی ماندگار کرده‌اند، گچساران سازندی است از جنبه زمین‌ساختی سست، انحلال‌پذیر و پاسخگو به تفاوت فشار. به همین دلایل، به ندرت تمام توالی‌های آن، که در نمونه کامل گزارش شده است، دیده می‌شوند. پیامد فشاری دایمی، که بر اثر بازشدن دریای سرخ به سپر عربستان-آفریقا و از زیر خلیج‌فارس به صفحه ایران وارد می‌آید، بالا آمدن زمین و تغییر شیب لایه‌های سازند‌ها، از جمله در کوه دراک، می‌باشد. رانش لایه‌ای به درازای 130 متر، به پهنای 30 متر و به ضخامت 3 متر در تکیه‌گاه باختری پل حسینی الهاشمی در دی 1383 دلیلی روشن است بر رخ‌دادن این پدیده؛ راستی، حال پل چطور است؟  پیامد انباشتن آب درپشت سد تنگ سرخ حل‌شدن گچ در زیر سد و آبگیر آن، نشستن نایکنواخت و شکستن سد، روان‌گشتن سیلی بزرگ، ویرانی شیراز در مسیر سیل، کشته‌شدن گروهی پرشمار و بالاخره دگرگونی لقب شهر ما از خانه دانش به خانه نادانی است. جالب آن است که چنین فاجعه‌ای در 4 مرداد1366در تهران رخ‌ داد که نزدیک به 300 نفر را کشت، زیرگذر میدان تجریش را غرقاب کرد، و757 میلیارد ریال زیان مالی را سبب شد. در جایی که شعور به مرخصی بدون جانشین رفته باشد، خطا و خطا جایگزین آزمون و خطا می‌شود. به زبان ساده، قرار است بخشی از عوارضی را که به شهرداری شیراز می‌پردازیم برای بیمارکردن و کشتن شهروندان مصرف شود.  به فرض آنکه دانش مهندسی ما به آنجا برسد که سپر عربستان-آفریقا را که سالانه نزدیک پنج سانتیمتر زیر صفحه ایران پیشروی کرده و حدود یک سانتیمتر آن را بالا می‌آورد، با منع دریای احمر از فراخ شدگی بازداشته و از حل‌شدن گچ نیز جلوگیری کنیم، یعنی سد تنگ سرخ ویران نشود، مهارکردن سیلاب رودخانه خشک بخشی بزرگ از دریاچه مهارلو را خشکانده و ساکنان سروستان و شیراز را با خطر برخی بیماری‌های تنفسی چون آسم و سل و سرطان‌های گلو و مری، احتمالا مانند آنچه در مورد دریاچه آرال در آسیای مرکزی رخ‌داده است، روبه‌رو خواهد کرد. در آن روز‌ها شهرداران، وزیران نیرو، سیاستگذاران، مشاوران، سرمایه‌گذاران، مهندسان، طراحان، سازندگان و به‌گویان احتمالا زنده نبوده و فرزندانمان نیاکان خود را به خاطر خاموشی در برابر کاری نابخردانه و تغییر لقب شیراز به دارالخلافه، لعنت خواهند کرد.  سعدی، دو چیز می‌شکند پشت مرد را تصدیق بی‌وقوف و سکوت حقوق دار

 لینک منبع اصلی

PhD in USA Vs Europe (Germany) Universities

Puneet has an interesting article about PhD in USA VS Europe. This is the third article in the series of articles about Higher Education 

جهت دسترسی به متن کامل اینجا را کلیک کنید

این مجموعه شش کتابی عبارت است از تاریخ ایران از پیدایش ایران تا آخر ساسانیان از امیر حسین خنجی (نویسنده خود این کتابها را در اختیار عموم قرار داده است.)

 کتابها بسیار جذاب نوشته شده است با خواندن آنها یک بار تاریخ ایران را می توان دوره کرد 

چون این متون مستقیما در پی دی اف نوشته شده میتوان به آسانی در آن ها واژه های فارسی را جستجو کرد و از آنها به عنوان مرجع استفاده کرد. 

لینک دانلود فایلها : رمز دانلود: drafzali

نکته: با نزدیک شدن به پایان سال از چند تن از اساتید و سیاسیون کشور خواستیم تا چند نکته را که در سال ۹۱ لازم بود مورد توجه قرار گیرد، حال آن که از آن غفلت ‌شد، اما آنقدر اهمیت دارد که سال بعد هم مورد توجه قرار گیرد، برای مخاطبان تابناک بنویسند. عمدتا فرمودند موضوع سختی است! اما فقط یک نفر گفت، موضوع سختی است، اما برایش وقت می‌گذارم و می‌نویسم؛ دکتر محمود سریع القلم استاد دانشگاه شهید بهشتی. 

وقتی با پیشنهاد تابناک روبه‌رو شدم، با شش دوست مشورت کردم و دو ساعت فکر. تصمیم گرفتم به جای چندین نکته، یک نکته را مطرح کنم که همه ما در سال ۱۳۹۲ کمتر حرف بزنیم و کمتر قضاوت کنیم. 

چرا این نکته؟ به نظر می‌رسد میانگین ایرانی‌ها تقریبا در مورد هم چیز و هم کس اظهار نظر می‌کنند؛ بعضا با قاطعیت. 

عبارات من نمی‌دانم، من اطلاع ندارم، من به اندازه کافی اطلاع ندارم، من مطمئن نیستم، من باید سئوال کنم، من باید فکر کنم، من شک دارم، من در این باره مطالعه نکرده‌ام، من این شخص را فقط یک بار دیده‌ام و نمی‌توانم در مورد او قضاوت کنم، من در مورد این فرد اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فردا پس از مطمئن شدن به به شما خبر می‌دهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیده نیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است. تصور کنید اگر بسیاری از ما این گونه با هم تعامل کنیم، چقدر کار قوه قضائیه کم می‌شود. چقدر زندگی ما اخلاقی‌تر می‌شود و از منظر توسعه یافتگی چقدر جامعه تخصصی‌تر می‌شود. 

در چنین شرایطی، خبرنگار تلویزیون در مورد برنامه هسته‌ای، نظر راننده تاکسی را نخواهد پرسید. اقتصاد‌دانی که یک مقاله پزشکی را خوانده، خود‌درمانی نخواهد کرد و شیمی‌دانی که هر روز روزنامه‌ها را می‌خواند در مورد آینده اقتصاد ایران و وضعیت سیاسی چین اظهار نظر نخواهد کرد؛ چه سکوتی برقرار می‌شود! و همه به خود و مثبت و منفی برنامه‌های خود می‌پردازند و کمتر سراغ سر در‌آوردن از کارهای دیگران می‌روند؛ غیبت کم می‌شود و تهمت و توهین به حداقل می‌رسد. 

حضرت علی (ع) می‌فرمایند: مومن کسی است که با مردم تعامل کند تا دانا شود، سکوت کند تا سالم بماند و بپرسد تا بفهمد. یک دلیل ‌این که تولید ناخالص داخلی‌ آلمان بیش از دو برابر جمع تولید ناخالص داخلی ۵۵ کشور مسلمان است، این به خاطر تمرکز مردم به کار و فعالیت و کوشش‌های فردی است. 

اتفاقا چون بسیاری از ما برای خود کم وقت می‌گذاریم و خود را کشف نمی‌کنیم، به بیرون از خودمان و توجه دیگران نیازمند می‌شویم. به همین دلیل، نمایش دادن در میان ما بسیار جاری و قدرتمند است، چون در مورد خود نمی‌توانیم پنجاه صفحه بنویسیم، از انتقاد حتی انتقادی ملایم، خشمگین می‌شویم، چون احساسی بار می‌آییم و بنابر‌این ضعیف هستیم، اعتماد به نفسمان کم است. 

عموما ظاهر خود را می‌آراییم و در مخزن باطن ما، سه قفله باقی می‌ماند. افراد ضعیف جامعه ضعیف را به ارمغان می‌آورد. 

در برابر کم حرف زدن و کم قضاوت کردن، فکر و دقت قرار می‌گیرد. ارزش هر انسان مساوی با مقدار زمانی است که برای فکر، کشف خود و خلاقیت اختصاص می‌دهد. سکوت فراوان بهترین فرآورده کم قضاوت کردن است. در این مسیر، محتاج کتاب خواندن، گفت‌و‌گو و مناظره هستیم. با آگاهی و دانش می‌توان انسان بهتری بود و به همین دلیل، نیازمند آموزش هستیم. به امید روزی که تلویزیون کشور برای ارائه دیدگاه در ۲۵ موضوع مختلف از یک نفر استفاده نکند.

لینک به منبع