یک پاراگراف

روز گذشته مطلبی تحت عنوان "نمایشگاه دستاوردهای انجمن های علمی دانشگاه شیراز " در سایت منتشر نمودم. اما بعد از لحظاتی چند یعنی حدود ۵ ساعت مجبور شدم به یک خود سانسوری تن بدهم. این کار فقط بنا به تصمیم خودم بود با وجود اینکه کامنتهای تائیدی و مثبتی را دریافت نموده بودم. در اینکار حتی از عنوان مطلب عبارت "دل مویه های دانشجویان ..." را حذف کردم و متن اصلی بحث هم شاید ۷۰ درصد کوتاه شد. در متن حذف شده فقط آمار مستند از وضعیت ناگوار اساتید و امکانات بخش منابع طبیعی بود و حتی یک کلمه درشت هم به کسی حتی مسئولین زده نشده بود ولی علت خودسانسوری که اعمال کردم شاید اینها بود:

• شاید در روزهای آینده خبرهای خوشایندی شنیده شود و میوه سالها پیگیری همکاران به ثمر بنشیند!
• شاید این بار مسئولین به وعده خودشان عمل کنند!

نکته مهم: هر چند این سایت و نوشته های آن - مگر در جاهائی که منبع آن مشخص شده است - همه نوشته های اینجانب بوده و در اکثر موارد توسط کامنتهای خوانندگان مورد تائید قرار گرفته است بنابراین مسئولیت آن متوجه کسی نیست اما نمی خواهم در این برهه کسی از بیرون مجموعه موج سواری کند.

تشکر و پوزش به خاطر حذف و خودسانسوری مطلب: از جناب آقای دکتر حسنلی عضو محترم پیش کسوت بخش،که  جهت فرصت مطالعاتی در استرالیا اقامت دارند به دلیل بذل توجه و مطالعه دقیق اینگونه مطالب تشکر می کنم. هر چند ایشان بیان نموده اند که به دلیل نبود امکان تایپ فارسی نظرات را بصورت انگلیسی و با ایمیل برای این حقیر ارسال می نمایند و به همین دلیل جای کامنتهای ایشان در بخش ویژه نظرات سایت خالی است. در خصوص مطلب حذف شده هم از ایشان پوزش می خواهم که مجبور به حذف بخشی از مطلب شدم چرا که از کامنت ارسالی ایشان مشخص است که مطلب کامل را مطالعه نموده اند و مطلب کامل مورد تحسین ایشان قرار گرفته بود و حیف است که دیگر عزیزان به متن کامل دسترسی ندارند ولی این تصمیم دائمی نیست و ممکن است متن سانسور نشده آن را مجدداً منتشر نمایم.  این تصمیم بستگی به وضعیتی دارد که در روزهای آتی شاهد آن خواهیم بود.

به هر تقدیر نظرات ارسالی هر چند توسط ایمیل به اینجانب دلگرمی خاصی می بخشد. در ضمن یاد آوری می نمایم که در بخش نظرات توانائی تایپ انگلیسی پیش بینی شده است.