یک پاراگراف

در خبرها خواندیم که دریافت حق بیمه های درمانی می خواهد متناسب با دریافت در آمد افراد شود! (اینهم لینک خبر آن) شاید تناسب در برخی جاها برای اجرای عدالت لازم باشد ولی به نظر می رسد در این مورد محلی از اعراب ندارد. دریافت حق بیمه باید بدون در نظر داشتن درآمد افراد باید باشد و آنچه گوناگونی را در این زمینه بوجود آورد فقط تنوع (کیفیت و کمیت) خدماتی است که اشخاص در ازای حق بیمه متناسب با آن می گیرند این یعنی همان خرید بیمه که درهمه جای دنیا متداول است. یعنی دریافت خدمات بیمه ای متناسب با حق بیمه ای که می پردازی. تنها جائی که باید تناسب بین در آمد باشد فقط اخذ مالیات بر درآمد افراد است که البته آنهم ظرایف خاص خودش را دارد! البته خدمات بیمه ای درمانی پایه که سلامت افراد جامعه را تضمین کند حکایت دیگری است که دولت باید توازن مالی آن را از محل مالیاتی که از درآمد افراد می گیرد تامین کند نه جای دیگر! در شرایطی که بیمه های درمانی فعلی سراپا انتقاد و عیب است به نظر می رسد مصوبه ذکر شده از اصول حرفه ای بیمه گری درمانی (حداقل از آنچه در دنیا می بینیم و اطلاع داریم ) فاصله بسیار دارد.  عدالت با ادالت (از نوع ادالت کلدی) فرق می کند!

بد نیست جدول کیفیت زندگی در سال ۲۰۱۰ و رتبه ایران را در این جدول ببینیم (این لینک).

-----------

پاورقی زیبای امروز(؟):

شبهای زمستانی قلبم را چراغی نیست و ظلمت روحم را،

روشنائی و در انزوای تنهائیم کور سوی امید را نمی بینم

چه بس شبها که دلتنگی صورتم را شسته و خواهد شست

و چه بسیار روزهائی که بی قرارت بودم ولی...

غم هجران لحظه به لحظه به مرگ نزدیکم خواهد کرد.

و هیچ کس راز دلتنگی هایم را نخواهد فهمید و هیچ چیز بر لب نخواهم آورد چرا که من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که گویا قبل از هر فریادی لازم است.