یک پاراگراف

امروز مراسم پدر یکی از دوستان یعنی آقای مهندس تومانیان بود.  ایشان یکی از دوستان ما از ارامنه اصفهان هستند. ابتدا قرار بر این بود که با چند تائی از دوستان به اتفاق برویم ولی بعد فهمیدیم آقای دکتر جلالیان می گویند با هم برویم. بالاخره به اتفاق دکتر جلالیان و دکتر خادمی و دوستان مهندس شکل آبادی، کیانی، کریمی که بعد هم بقائی ملحق شد به اتفاق آقای لقائی(راننده پاجیرو گروه) به سمت کلیسای هوایش(امیدوارم درست نوشته باشم) حرکت کردیم. کلیسائی قدیمی که در جلفای اصفهان و بین خیابان خاقانی و کوچه سنگتراشها قرار دارد. جالب است بدانید کل کوچه و خیابانهای اطراف آن به طرز زیبائی با سنگ فرش شده بود، چه ماشین رو و چه پیاده رو. وارد کلیسا که شدیم دسته گل را تقدیم کردیم. زنان گریه آرامی داشتند و پس از خواندن دعا توسط حاضرین تابوت بسته بندی شده سرمه ای که روی آن گلهای سپیدی بود، از کلیسا بیرون برده شد. در همین حین چند زنگ ناقوس کلیسا هم به صدا در آمد. زنان جهت خاکسپاری نمی روند و تسلیت گفتن بعداز خاکسپاری است. به مزار ارمنی ها در شمال بیمارستان الزهرا رفتیم. راستش جای مرغوبتری از مزار مسلمانان(باغ رضوان) است. بیش از هر چیزی سنگهای با ضخامت زیادکه روی  مزارها قرار گرفته، توجه ها را جلب می کند. پس از دعاهای خاص که دسته جمعی و توسط گروهی، خوانده می شد تابوت را با طناب ویژه ای درون قبری که به نظر عمیق تر از قبر مسلمانان می رسید گذاشتند. چند دسته گل روی آن انداختند اول با دست و بعد با بیل آنرا از خاک، پر کردند. در ریختن خاک، فرزند آن مرحوم هم مشارکت داشت (مثل اینکه رسم است و شاید راست می گویند خاک، مهر را از دل می کند و تحمل فقدان را آسانتر!) و بعد از آن کندری بر آتش ریختند که همه یکی یکی می آمدند و کمی از کندر را روی آتش می ریختند. بعد هم تسلیت و مراسمی کوچک در کلیسا. روحش شاد. من هر چه کردم از مراسم خاکسپاری ارامنه چیزی در اینترنت پیدا کنم چیزی نیافتم اگر شما سراغ دارید خبرم کنیم یا ارسال کنید.