یک پاراگراف

یکی از بارزترین نقاط تقویت وفاق ملی در هر کشوری توجه به ارزشهای ملی و مشترکات ملی آن کشور سوای مذهب است. توجه به این نکته می تواند به هویت بخشی و احساس اعتماد به نفس در جوانان یک ملت بیانجامد. کاری که آمریکائیها و بسیاری از جوامعی که ریشه تارخی چندانی ندارند، برای تاریخ سازی برای کشورشان انجام می دهند نیز به همین دلایل است. اما چهارشنبه سوری به هر دلیل بد یا نیک [که دلایل نیک آن بسیار بیشتر است] اولاً یک رسم ملی است، ثانیاً در آن به دین یا عقیده خاصی توهین نمی شود و از همه مهمتر رسمی است که در هنگام شادیها اجرا می شود. اگر از وجه آتش بازی آن به قضیه نگاه شود باید گفت در حال حاضر آتش بازی جزو یکی از کارها ی شادی بخش درآمده همانطور که ما هم در 22 بهمن آتش بازی داریم  و وجوه دیگر قضیه را هم میتوان با فرهنگ سازی تصحیح نمود. ولی از همه مهمتر و اجرای آن در این زمان تاکید بر ایرانی بودن و ریشه تاریخی قضیه است. چیزی که به وضوح هزاران سالگی ایران را به رخ می کشاند. در زمان قدیم حتی زمانیکه امامان معصوم ما بوده اند، این رسم ویژه ایرانیان بوده است و طبیعی است که هر قومی رسوم ویژه خود را دارد کما اینکه اعراب نیز رسومی دارند که ما نداریم یا حتی به گوشمان نخورده است. در مورد نوروز حتماً شنیده اید که چندی از معصومین(ع) وقتی از این رسم ایرانیان شنیده اند، آنرا بزرگ داشته اند. بنابر همه دلایل گفته شده و نشده به نظر بنده باید این رسوم،  نهادینه و فرهنگ سازی شوند چون در درجه اول این امور فرهنگی هستند. بعنوان مثال هدایت مراسم چهارشنبه سوری به پارکها در برخی از شهرهای ایران بسیار پسندیده است. حتی میتوان زمینه استفاده مردم و آموزش آنان را از وسایل آتش بازی استاندارد و ... را فراهم نمود تا شاهد برخی حوادث تلخ و ناگوار نباشیم.